Als je zo naar de kaart kijkt, denk je ‘cool!’. Hij ziet er gelikt uit, futuristisch, lekker 3D en zo. Maar behalve wanneer je met je vrienden graag op een zaterdagavond staat te geo-cachen verbeeld deze kaart eerder een labyrinth dan dat hij de weg wijst.

De kaart is bedoeld voor het North Sea Jazz festival. Het probleem is op zich duidelijk. Het festival vindt plaats in een gebouw met meerdere verdiepingen, iedere verdieping heeft een andere indeling en er is geen ruimte om vier kaarten te plaatsen. Of die ruimte wil men er niet aan geven. Daar is een interessante oplossing voor gevonden. In plaats van ruimtes weer te geven, richt deze kaart zich op looproutes. Iedere verdieping heeft z’n eigen kleur en zo kun je alles in één illustratie kwijt. Alleen begrijp ik nu niet hoe dit gebouw daadwerkelijk in elkaar zit.

Een kaart moet je een ‘sense of place’ geven. Het gevoel dat wanneer we naar de kaart kijken, we begrijpen hoe het gebied er om ons heen uitziet. Het helpt bij het oriënteren dat we op de kaart onze locatie herkennen. Bij deze kaart moeten onze plek herleiden. We moeten ons herinneren hoe we gekomen zijn en pas dan weten we waar we zijn.

Als ik zo vrij mag zijn om mijn mening te geven, een stapje conventioneler zou beter zijn. Gebruik een gestapelde kaart (zoals hiernaast) als je ruimte wil besparen maar zorg in ieder geval dat de omgeving voor de gebruiker duidelijk is. Dat hij kan herkennen waar hij zich bevindt.

Maar North Sea Jazz is zeker niet de enige die minder gelukkige keuzes maakt. Hieronder een aantal goede voorbeelden van wat allemaal fout kan gaan. Soms is de kaart volledig hopeloos als je je weg zoekt en in andere gevallen is er gewoonweg geen sfeer aanwezig. De ervaring van het festival wordt niet voortgezet in de kaart.

Ik ben benieuwd wat jullie van de festival plattegronden hieronder vinden. Laat het me in het commentaar onderin weten.

1. Festivals hebben vaak te kampen met geldproblemen en maken voor een kaart wellicht een te klein budget vrij.
   Daarmee onderschatten ze de waarde van de kaart. Een kaart is namelijk meer dan alleen een navigatiemiddel. Met een kaart kun je veel meer informatie communiceren dan alleen de lokatie van de attracties. Daarnaast is een kaart een souvenir waardoor die informatie na afloop vaak niet de prullenbak in gaat. Die twee factoren maken een kaart een uitermate geschikt marketingmiddel.
2. Wellicht zijn festivals iets te trots op hun “gecreëerde wereld”. Daarmee bedoel ik dat ze alleen nog bezig zijn met de beleving van het festival waardoor de functie van hun communicatie naar de achtergrond verdwijnt. Lowlands heeft dit bijvoorbeeld heel sterk. Er was een een aantal jaar een officieuze site online genaamd ‘Lekker Leesbaar Lowlands’. De officiële site was een volkomen uit de hand gelopen pretkermis.

Na een aantal blogs gedaan te hebben vraag ik me af wat jullie ervan vinden. Waar zouden jullie graag meer (of juist minder) over willen lezen? Laat het me door middel van commentaar weten.

Fijn dat jullie het telkens weer lezen. Vind je het een interessant artikel, deel het dan.

Chiel

PS Het gaat heus niet altijd mis hoor: